بابونه کرمانی

بابونه از نظر طب قدیم ایران گرم و خشک است و از تقویت کننده های تلخ به حساب می­آید.

مشخصات ظاهری گیاه: گیاه علفی یکساله، معطر، دارای ساقه و برگ باریک و منشعب گل های کناری (زبانه ای ) سفید و گل های میانی( لوله ای ) زرد است. گل های زبانه ای (کناری) پس از شکفتن کامل حالت خمیده به سمت پایین پیدا می‌کنند.

- رهایی از مشکلات قاعدگی

- جلوگیری از بروز مشکلات قلبی

- لثه ها و دندان های سالم

- پوست و موی سالم

- رهایی از احتقان

- درمان سرطان

-کاهش درد و التهاب

- مقابله با افسردگی و اضطراب

- منبع خوب آنتی اکسیدان ها

منع مصرف در کسانی که به ترکیبات این گیاه(لاکتون) حساسیت دارند و یا کلا به گیاهان خانواده کومپوزیته حساسیت دارند و همچنین دوران حاملگی

تداخلات دارویی:

-وارفارین: به خاطر داشتن هیدروکسی کومارین ممکن است اثر additive داشته باشد

-الکل و بنزودیازپین ها: به دلیل اثر روی رسپتور های بنزودیازپین می‌تواند باعث تضعیف سیستم عصبی شود

اسانس بابونه : حدود 8/0 تا 1 درصد اسانس در این گیاه وجود دارد که به وسیله تقطیر با بخار آب بدست می‌آید. رنگ این اسانس آبی روشن است ولی در اثر کهنه شدن به رنگ زرد مایل به قهوه ای در می­آید. بوی این اسانس بسیار قوی و طعم آن معطر و سوزاننده است. اسانس بابونه در عطرسازی و برای معطر کردن غذاها بکار می­رود.

چای بابونه با دم کرده بابونه : برای درست کردن چای بابونه یک قاشق چایخوری گیاه بابونه خشک را در یک فنجان به مدت 5 دقیقه دم کنید.

روغن بابونه با روغن زیتون : گل خشک بابونه را به نسبت مساوی روغن زیتون مخلوط کرده و روی آتش ملایم بگذارید تا دم بکشد (نباید بجوشد) و گاه گاه آن را هم بزنید. سپس آن را از روی آتش بردارید و بگذارید تا مدت 24 ساعت به حال خود بماند. سپس آن را از صافی با فشار رد کرده و در شیشه­ای در بسته نگهداری کنید ( برای نفخ شکم و قولنج آن را روی شکم بمالید)

روغن بابونه : برای تهیه روغن بابونه مقداری از گل خشک بابونه را با چهار برابر وزن آن روغن کنجد مخلوط کرده و سپس به اندازه دو برابر گل بابونه به آن آب اضافه کنید. آن را روی چراغ گذاشته و بگذارید بجوشد تا اینکه آب آن به کلی تبخیر شود و فقط روغن باقی بماند البته باید دقت کرد که روغن نسوزد.

در ظرف شیشه ای در بسته و دور از گرما و نور مستقیم آفتاب نگهداری شود.